By 
Klasztor kamedułów na Srebrnej Górze w Krakowie to jedno z najbardziej tajemniczych i fascynujących miejsc w Polsce. Ukryty pośród zalesionych wzgórz, przyciąga turystów pragnących zobaczyć życie mnichów, które zdaje się być zatrzymane w czasie. Życie kamedułów, naznaczone pokutą i wyrzeczeniami, łączy współczesność z tradycjami sięgającymi setek lat wstecz.
Ograniczony dostęp dla kobiet
Jednym z najbardziej osobliwych aspektów życia kamedułów jest ograniczony dostęp kobiet do klasztoru. Kobiety mogą odwiedzać to miejsce jedynie 12 dni w roku, w wyznaczone święta religijne, takie jak Zwiastowanie Pańskie (25 marca) czy Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny (15 sierpnia). Resztę roku wstęp mają wyłącznie mężczyźni, co podkreśla wyjątkowy charakter tej wspólnoty.
Codzienna rutyna zakonników
Życie w klasztorze oparte jest na ścisłej regule zakonnej. Mnisi wstają już o 3:45, by rozpocząć dzień od modlitwy, mszy świętej i lektury. Każdy kolejny moment dnia wypełniają praca fizyczna, medytacje oraz samotne posiłki. Przykładowo, o godzinie 8:00 zakonnicy pracują w ogrodzie, na polach czy w kuchni, a modlitwy wspólne odbywają się m.in. o 12:00 i 14:00.
Każdy z mnichów mieszka w swoim domku, który składa się z niewielkiego pokoju, kapliczki i ogródka. Wnętrza są skromnie wyposażone – jedynie drewniany stół, regał, łóżko i szafka. Współbracia nie odwiedzają się nawzajem, podkreślając wagę samotności i skupienia.
Historia klasztoru i jego fundacja
Klasztor na Bielanach ufundował w XVII wieku Michał Wolski, marszałek nadworny koronny. Impulsem do jego powstania było zdarzenie związane z oszustwem Wolskiego – pobierał on dochody przysługujące kawalerom maltańskim, mimo że nie był członkiem zakonu. Ostatecznie podczas wizyty w Rzymie przyznał się do winy przed papieżem, który w ramach pokuty nakazał fundację klasztoru dla kamedułów.
Sam zakon kamedułów został założony w 1012 roku w Camaldoli w Toskanii przez św. Romualda. Jego misją było tworzenie wspólnot pustelników, których życie opierało się na modlitwach, pracy i ascezie.
Codzienna pokuta i wyrzeczenia
Kameduli przestrzegają reguły św. Benedykta z Nursji, której założenia są dodatkowo zaostrzone. Mnisi nie posiadają niczego na własność – nawet książek czy narzędzi. Dodatkowo życie ich wypełnione jest rytuałami, takimi jak kapituła przewinień, gdzie otwarcie wyznają swoje błędy przed przeorem i współbraćmi. Choć wiele z dawnych zasad uległo złagodzeniu, duch pokory i pokuty pozostaje sercem ich egzystencji.
Fenomen rekluzów
Niektórzy kameduli decydują się na jeszcze surowszą formę życia – rekluzję. Rekluz zamyka się na stałe w swojej celi, ograniczając kontakt ze światem zewnętrznym. Jednym z najbardziej znanych polskich rekluzów był ojciec Piotr Rostworowski, który przez rok żył w całkowitym odosobnieniu. Cały jego czas poświęcony był modlitwie i rozważaniom.
Zwiedzanie klasztoru
Dla turystów możliwość odwiedzenia klasztoru kamedułów jest wyjątkowym doświadczeniem. Mężczyźni mogą wejść na teren klasztoru codziennie w określonych godzinach (8:00-11:00 i 15:00-16:30). Kobiety, zgodnie z tradycją, mogą zobaczyć to miejsce jedynie podczas wyznaczonych świąt. Obowiązuje także skromny strój – długie spodnie lub spódnice oraz zakryte ramiona.
Kameduli w liczbach
Choć w dostępnych materiałach brakuje szczegółowych danych liczbowych z lat 2022–2024, wiadomo, że zakon kamedułów jest jedną z najmniejszych wspólnot zakonnych. W 2019 roku opisywano ich jako „garstkę” (kilku do kilkunastu zakonników), a ich obecność na Srebrnej Górze w Krakowie pozostaje symbolem duchowego dziedzictwa Polski.
Warto również zauważyć, że w związku z ogólnym spadkiem powołań zakonnych w Europie, liczba kamedułów może się z roku na rok zmniejszać. Pomimo tego ich klasztor pozostaje miejscem chętnie odwiedzanym przez turystów i pielgrzymów, co świadczy o ciągłym zainteresowaniu ich wyjątkowym stylem życia.
Klasztor kamedułów na Bielanach to niezwykłe miejsce, w którym historia, duchowość i tradycja tworzą unikalną atmosferę. Życie zakonników, pełne pokory i wyrzeczeń, zachęca do refleksji nad własnym życiem oraz duchowym dziedzictwem, które przetrwało przez wieki. Dla odwiedzających jest to także szansa na chwilę wytchnienia i wgląd w codzienność niemal zapomnianego świata.
Comments